MMŁ, fotografia portret., „E. Pippeel”, I/4942/AWERS

Fotografia wykonana w atelier zakładu fotograficznego "Ed. Pippeel" w Łodzi, przedstawia księdza proboszcza Karola Gustawa Manitiusa. Duchowny ubrany jest w czarną togę, białę befkę, poniżej krzyż na łańcuchu. Karol Gustawa Manitiusa (ur. 28 września 1823 w Płocku - zm. 14 maja 1904 w Warszawie) duchowny ewangelicki, superintendent generalnego (biskupa krajowego) Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Ukończył gimnazjum w Płocku, następnie podjął studia teologiczne na uniwersytecie w Dorpacie. Od 1846 roku pracował jako wikariusz w Kaliszu, był administratorem w Kleszczowie (lata 1847-48) i Przasnyszu (1849-1853), wreszcie w 1853 roku objął parafię św. Trójcy w Łodzi. Wprowadzał nabożeństwa w języku polskim i reprezentował otwartą polską postawę narodową (odprawił nabożeństwo za pięciu poległych demonstrantów w Warszawie, wziął udział w manifestacyjnym pogrzebie arcybiskupa Antoniego Melchiora Fijałkowskiego i zaprzeczał głoszonym przez władze rosyjskie poglądom, iż ewangelicy są wyłącznie Niemcami. Wszystko to sprawiło, że proboszcz został przez władze carskie pozbawiony urzędu w Łodzi i przeniesiony do Łomży w 1865 roku. Dwa lata później powołano go na stanowisko II proboszcza do Warszawy, następnie na I proboszcza (1875 rok), superintendenta diecezji warszawskiej (1878 rok), wreszcie superintendenta generalnego w Królestwie Polskim (1895 rok). Karl Gustaw Manitius uczestniczył w pracach przy tłumaczeniu Nowego Testamentu, powołał komitet do opracowania nowego śpiewnika, dwukrotnie przetłumaczył z niemieckiego agendę kościelną, był założycielem misji ewangelickiej Polonia w Afryce. Edward Pippeel swój zakład fotograficzny "Moderne Photographie” założył w 1897 roku w parterowym domu tkackim rodziców przy ulicy Nawrot 24. W 1915 roku przekazał zakład bratu Alfredowi, który go przeniósł pod adres Nawrot 2. Bracia Peppel prowadzili od 1899 roku pierwszy w Łodzi skład przyborów fotograficznych oraz stali się organizatorami ruchu fotografów-amatorów. Wśród łodzian niemieckiego pochodzenia popularne było powiedzenie – tłumacząc na polski – „Idź do Pippla i daj się wypchać”, które wzięło się od poprawiania przez Edwarda sylwetek portretowanych osób poprzez umieszczanie pod ubraniem poduszek. Na rewersie odręczne adnotacje dotyczące sfotografowanego.